Wypadek drogowy, to przestępstwo za które grozi kara pozbawienia wolności do lat 3. Sprawca będzie odpowiadać, jeśli powstaną obrażenia ciała trwające powyżej 7 dni.
Wypadek drogowy – co mi grozi?
Sprawca przestępstwa wypadku drogowego podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. W sytuacji, gdy skutkiem wypadku jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na zdrowiu sprawca podlega karze od 6 miesięcy do 8 lat.
Kiedy sprawca odpowie za spowodowanie wypadku?
O przestępstwie wypadku drogowego można mówić, tylko gdy nastąpi skutek w postaci uszczerbku na zdrowiu innej osoby (innej niż sprawca ). Chodzi o tzw. średni uszczerbek na zdrowiu. Polega on na naruszeniu czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwające dłużej niż 7 dni.
WAŻNE: W przypadku kolizji drogowej, w której uczestnicy odnieśli jedynie powierzchowne, drobne urazy nie powodujące rozstroju zdrowia powyżej 7 dni, sprawca nie odpowie za przestępstwo. Wówczas poniesie on odpowiedzialność jedynie za wykroczenie.
Ponadto sprawca musi naruszyć zasady bezpieczeństwa w ruchu. Są to zasady ujęte w odpowiednich przepisach (w szczególności prawo o ruchu drogowym). Zalicza się do nich reguły określające sposób włączania się do ruchu, wyprzedzania, omijania, ustąpienia pierwszeństwa przejazdu. Będą to także zasady ostrożności, ograniczonego zaufania i prędkości bezpiecznej.
Ważne: zasady bezpieczeństwa to również reguły zawarte w przepisach określających porządek poruszania się na szlakach komunikacyjnych i zachowanie się w typowych dla ruchu sytuacjach lub wyrażone przez przyjęte oznakowanie, oświetlenie i sygnalizację. Nie muszą pokrywać się one z przepisami ruchu drogowego.
Sprawcą przestępstwa wypadku komunikacyjnego może być jedynie uczestnik ruchu. Osoba, która nie była uczestnikiem ruchu powodująca wypadek drogowy, będzie odpowiadać za inne czyny zabronione przeciwko życiu i zdrowiu.
Uczestnik ruchu to (zgodnie z definicją – Prawo o ruchu drogowym) – pieszy, osoba poruszająca się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch, kierujący, a także inne osoby przebywające w pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze.
Spowodowanie wypadku
Pamiętać należy, że karalne jest spowodowanie wypadku w wyniku naruszenia zasad bezpieczeństwa. Musi zaistnieć związek przyczynowy pomiędzy naruszeniem zasad bezpieczeństwa a wypadkiem. Zatem należy zbadać, czy przy przestrzeganiu zasad bezpieczeństwa doszłoby wypadku. Nie zawsze naruszenie zasad bezpieczeństwa skutkuje odpowiedzialnością za wypadek. W sytuacji gdy w sprawie zostanie ustalone, że naruszenie wspomnianych zasad nie było przyczyną wypadku – kierujący nie będzie odpowiadał karnie. Przykładowo kierujący przekroczył prędkość o 10 km/h, jednakże biegli ocenili, że nawet gdyby kierujący jechał prędkością prawidłową, to i tak doszłoby do wypadku, ponieważ wpływ na to miało zachowanie innej osoby.
Z orzecznictwa sądów
„Ustalając prędkość pojazdu kierujący nim musi mieć na uwadze nie tylko swe i doświadczenie w prowadzeniu pojazdu, ale także aktualny stan, w jakim się znajduje. Zły stan fizyczny lub psychiczny jest przeciwwskazaniem do prowadzenia samochodu. Wtedy bowiem kierowca musi liczyć się z tym, że jego reakcje psychiczne mogą być znacznie opóźnione i przykładowo droga zatrzymania pojazdu znacznie się wydłuży. Osoba znajdująca się w bardzo złej kondycji, np. po nieprzespanej nocy powinna zastanowić się, czy stan, w jakim się znajduje nie dyskwalifikuje jej w danym czasie jako kierującego” (wyrok SA w Katowicach z 7.04.2005 r., II AKa 92/05, LEX nr 151798)
“Ocena naruszenia zasady ograniczonego zaufania powinna nastąpić z uwzględnieniem konkretnej sytuacji drogowej, a zwłaszcza tego, czy kierujący miał wyraźny sygnał, że uczestnik ruchu może zachować się nieprawidłowo, np. wysiadające z autobusu komunikacji miejskiej dzieci czy brak możliwości korzystania przez pieszych z chodnika przy przystanku autobusowym z uwagi na prowadzone roboty drogowe. Zasady ograniczonego zaufania nie można pojmować abstrakcyjnie, to znaczy, że nie obowiązuje ona w oderwaniu od konkretnych okoliczności” (postanowienie SN z 16.11.2007 r., III KK 233/07, KZS 2008/4, poz. 20).
„Dostrzeżenie spokojnie idących pieszych nawet po niewłaściwej stronie drogi (wbrew nakazowi określonemu w art. 11 ust. 2 prawa o ruchu drogowym) nie nakłada na kierującego pojazdem obowiązku przewidywania wtargnięcia któregokolwiek z pieszych na pas jezdni zajmowany przez pojazd w chwili dokonywania manewru wyprzedzania. Możliwość taka ma charakter abstrakcyjny, czysto teoretyczny i wobec tego nie można od kierowcy pojazdu oczekiwać powinności jej uwzględnienia w trakcie poruszania się po drodze publicznej” (postanowienie SN z 3.04.2006 r., III KK 294/05, LEX nr 182990).
Potrzebujesz porady prawnej?
Treść przekazywana na niniejszym Blogu ma charakter ogólny i nie stanowi porady prawnej. Celem Bloga jest udzielenie nieodpłatnie, możliwie najszerszych informacji. Pamiętać jednak należy , że każda sprawa wymaga indywidualnego podejścia. Aby uzyskać poradę prawną skontaktuj się ze mną dzwoniąc na numer 512 976 090. Możesz też napisać e-mail lub wypełnić formularz.
Skomentuj