Blog

Stalking – uporczywe nękanie.

To przestępstwo opisane w art. 190a KK.

„Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”.

Czym jest uporczywe nękanie?

Przez nękanie należy rozumieć dręczenie drugiego człowieka, niedawanie mu spokoju, gnębienie, prześladowanie, szykanowanie. Nękanie ma być uporczywe, zatem musi trwać przez określony czas. Nękanie przez kilka dni nie będzie co do zasady wyczerpywać znamion opisanego przestępstwa.

Zachowanie sprawcy musi być także notoryczne, obsesyjne, ciągłe i odbywać się w brew woli pokrzywdzonego. Istotna jest nie tylko częstotliwość oraz okres nękania, ale także ignorowanie przez sprawcę próśb pokrzywdzonego o zaprzestanie takich działań.  

Wzbudzanie poczucia zagrożenia

W celu przypisania sprawcy przestępstwa stalkingu niezbędne jest, aby jego zachowanie powodowało w pokrzywdzonym poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie naruszało jego prywatność.

Uzasadnione poczucie zagrożenia  

Uzasadnione poczucie zagrożenia   oznacza, że zachowanie sprawcy powoduje u pokrzywdzonego przypuszczenie, że nękanie może przerodzić się w coś poważniejszego. Będzie to przykładowo obawa o swoje lub osoby najbliższej życie lub zdrowie. Poczucie zagrożenia musi być uzasadnione, a zatem poparte obiektywnym przekonaniem, że każdy przeciętny człowiek w podobnych okolicznościach odczuwałby zagrożenie.

Uzasadnione poczucie poniżenia lub udręczenia.

Poniżenie oznacza zachowanie polegające na obrażeniu innej osoby, umniejszanie jej wartości, przedstawienie w złym świetle wobec innych, upokorzenie jej lub w inny sposób okazanie jej lekceważenia albo braku szacunku. 

Udręczenie stanowić będą zachowania polegające na dokuczaniu, przysparzaniu cierpień w szczególności psychicznych. Powodowanie  dyskomfortu psychicznego lub fizycznego u pokrzywdzonego. Tu również poczucie poniżenia lub udręczenia musi być uzasadnione. Zatem musi zachodzić obiektywne przekonanie, że każdy przeciętny człowiek o porównywalnych okolicznościach miałby poczucie poniżenia lub udręczenia.

Naruszenie prywatności. 

Prywatność należy rozumieć szeroko. Będzie to dotyczyło nie tylko centrum życiowego danej osoby, takie jak posesja, mieszkanie, czy dom.  Prywatność to nie tylko miejsce, ale przede wszystkim sfera swobody decyzji o wszystkim co istotne z punktu widzenia życia osobistego. W szczególności będzie to prawo do zachowania tajemnicy o swoim stanie zdrowia, życiu rodzinnym, poglądach, orientacji. Prawo do ochrony swojego wizerunku, w tym wizerunku osób najbliższych, tajemnica korespondencji.

Przestępstwem będzie też podszywanie się pod inną osobę oraz wykorzystywanie jej wizerunku, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. O tym więcej tutaj.